ഈ കടല്‍-
എന്റെ കൂട്ടുകാരി.
എന്റെ അഭയം.
എന്റെ സാന്ത്വനം.
എന്റെ ഹൃദയം പറിഞ്ഞുപോയ ഈ ദിവസം.
ഇന്ന് വേറെ ആരാണ് എനിക്കൊരു കൂട്ടാവുക?
ഒത്തിരി നാളുകള്‍ക്കു ശേഷം
ഓടിയണഞ്ഞു
ഒന്ന് കാണാന്‍
ഒന്നിച്ചിരുന്നു മിണ്ടാന്‍
പിന്നെ ഇത്തിരി കരയാന്‍...
എന്റെ നീല പെണ്ണിന്റെ മടിയില്‍
ചാഞ്ഞിരുന്നു കണ്ണടച്ച്
കടല്ക്കുട്ടിയുടെ വര്‍ത്താനം കേട്ടിരിക്കാന്‍
ഒത്തിരി കൊതിച്ചു ഇന്ന്...
ചില്ലുകള്‍ ക്കകത്ത് എന്നെ ഒളിപ്പിച്ചു വെക്കാന്‍
നീല പെണ്ണ് ഇന്നില്ല കൂടെ...
ചിരിത്തിരകളില്‍ പതഞ്ഞുപൊങ്ങുന്ന ആള്‍ക്കൂട്ടത്തില്‍
ഒരു അദൃശ്യ കവചത്തില്‍ അകപ്പെട്ടപോലെ
വെറുതെ ഒറ്റക്ക് നിന്നൂ ഞാന്‍..
എത്രനേരം...എത്രനേരം....???
കടല്ക്കുട്ടി എന്നെ അടുത്ത് ചേര്‍ത്ത് നിര്‍ത്തി.
അവളുടെ ചിരിമുഴക്കത്തില്‍ എന്റെ തേങ്ങലുകള്‍ അലിഞ്ഞു.
കാറ്റിന്റെ കൈലേസ് കൊണ്ട്
അവള്‍ എന്റെ കണ്ണീരൊപ്പി.
തണുത്ത നീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ തളിച്ച്
ഉള്ളിലെ വേവ് ആറ്റി.
എന്റെ കൂട്ടുകാരീ..
എന്നെയും കൂട്ടിക്കൂടെ നിന്റെ ഒപ്പം?
തിരക്കൈകളില്‍ എന്നെ
കോരിയെടുത്ത്
ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചുകൂടെ,
നിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക്?
വരട്ടെ, ഞാന്‍????
No comments:
Post a Comment